Er bestaan genoeg misvattingen over autisme. Er zijn nogal wat vooroordelen en die maken het soms lastig om met autisme om te gaan. Mensen die de diagnose op een wat latere leeftijd krijgen (dus niet als ze jonger dan tien of zo zijn) hebben misschien zelf al vooroordelen en misvattingen over autisme en wat het betekend om een autist te zijn. Dit heeft natuurlijk gevolgen; mensen worden minder open over hun autisme, schamen zich er soms voor en andere mensen gaan je soms vreemd behandelen als ze weten dat je autisme hebt.

Dus het leek me een goed onderwerp om het eens over te hebben. Er zijn genoeg vooroordelen, en ik zal ze vast niet allemaal benoemen! Dus als je zelf aanvullingen hebt, of tegen zaken aanloopt die ik hier niet noem, laat het vooral weten!

Autisten zijn altijd eerlijk

Dit is deels waar. Ik ken genoeg autisten die inderdaad altijd eerlijk zijn in de meeste situaties. Het zit er niet echt in om te liegen. Tenminste, tot een bepaalde hoogte. Ik weet van mezelf dat ik best een leugen kan vertellen of dingen geheim kan houden zelfs als ik er naar gevraagd word. Echter, is het wel zo dat ik direct ben. Tenminste, volgens NT’ers. Ook dit is een uiting van autisme; direct zijn. Antwoord geven op de vraag die gesteld word, zonder dit antwoord in te kleden in “sociale wol”. Bijvoorbeeld als er gevraagd word of een bepaald kledingstuk mooi staat, daar ook direct een antwoord op geven: “Nee dat staat je niet” of “Ja dat staat je”. Of, als iemand niet doorheeft dat er gevraagd word naar het uiterlijk vertoon; “Huh? Kleding staat niet toch?”

Maar altijd eerlijk? Nee. Net als iedereen zijn autisten prima in staat om te liegen. Maar vaak zien ze de noodzaak niet om te liegen. En in sommige gevallen doen ze het uit principe niet. Let wel; hierbij spreek ik vooral uit mijn eigen ervaring met het syndroom van Asperger. Klassiek autisten liegen eigenlijk niet is mijn ervaring (for better or worse).

Autisten hebben geen empathie

Dit is een hardnekkige! En niet waar. Autisten hebben (vaak) problemen met gevoelens, of ze van een ander zijn of niet. Maar volgens mij kunnen we ons prima inleven in iemands gevoel. Dit inleven gebeurt echter niet door echt te “voelen” wat iemand voelt. Ik stel me voor hoe ik me zou voelen. Ik beredeneer wat dat voor gevoel zou zijn en wat dat met mij zou doen. Het hele “invoelen” wat een ander voelt, is voor mij een buitenaards concept. Toch weet ik, door omgang met andere mensen, dat er genoeg mensen zijn bij wie dit wel zo werkt. Je hoort of ziet dat iemand verdriet heeft, en dat maakt je dan verdrietig. Voor mij is dit een vreemd iets; hoe kan het gevoel van een ander het gevoel van mijn triggeren?

Dit gebeurt mij zelden. Let wel; niet nooit! Het kan gebeuren dat iemand die dicht bij me staat iets dergelijks ervaart, waardoor er gevoel bij mij opgeroepen word. Dit ervaar ik echter alleen bij mensen die heel dichtbij me staan. Mijn kinderen, mijn ouders, mijn beste vrienden. Maar van anderen… Nee… Dan kan ik me wel voorstellen dat iets verdriet oproept bij iemand, maar zelf ervaar ik dat dan niet. Dat maakt niet dat ik geen empathie kan tonen naar iemand…

Wat ik hiermee wil zeggen is dat er zeker verschil zit tussen “emotionele” empathie en “cognitieve” empathie. En ik denk dat mensen met autisme zeker in staat zijn om die laatste vorm te uiten naar mensen. Of ze dat doen, hangt volgens mij meer van de persoon af dan van ASS.

Autisten zijn stil en verlegen // leven in hun eigen wereld

Autistische mensen zijn niet allemaal “Rainman”… We leven niet allemaal in een eigen wereld. En verlegen zijn we ook niet allemaal. Het is waar dat contact maken voor iemand met autisme een uitdaging is, maar voor sommige is het meer het behouden van dat contact. Vaak word er gedacht dat autisten verlegen zijn, omdat ze geen oogcontact maken met mensen. Dat ze vaak wegkijken tijdens gesprekken. Dit heeft echter niets te maken met verlegen zijn. Als ik iemand in de ogen kijk is dat voor mij een heel persoonlijk moment. En word het oncomfortabel voor mij, omdat het voor mij heel persoonlijk voelt. Ik kijk mensen af en toe aan, maar niet constant. Als ik merk tijdens een gesprek dat iemand dit vervelend vind, kijk ik niet naar de ogen, maar precies tussen de ogen in. Zo lijkt het dat ik iemand aankijk, terwijl mijn blik gefocust is op iets anders.

Het aankijken van mensen is voor de meeste mensen heel normaal, maar voor autisten niet echt een ding om te doen.

Autisme krijg je van vaccinaties

Dit is een leugen die veel herhaald word door sommige organisaties en ouders die tegen vaccinatie in het algemeen zijn. Het is ook in veel wetenschappelijke onderzoeken bewezen dat het niet waar is. Het hebben van autisme is genetisch en niet via dingen als vaccinaties op te lopen.

Steven Novella, neuroloog en scepticus, heeft een uitgebreide post gemaakt (in het Engels) over de claims en waarom deze niet kloppen. Ik raad iedereen ten zeerste aan zijn post te lezen.

In het kort komt het neer op het feit dat er geen enkel wetenschappelijk bewijs is voor een link tussen autisme en vaccinatie.

Autisten hebben geen emotie

Raar, maar sommige mensen durven dit te beweren. Het is zo dat mensen met autisme vaker problemen hebben met het uiten van emoties of het omgaan met hun emoties. Maar het niet hebben van emoties is echt niet waar. Meestal hebben autisten zelfs diepgaande emoties, maar hebben problemen deze te uiten. Daardoor komen we soms wat hard of koud over, maar we voelen wel degelijk emoties hoor. We zijn net mensen.

Autisme is te genezen // Je groeit er wel overheen

Kort door de bocht; nee. Autisme is geen ziekte. Autisme is een deel van je als persoon. Je bent altijd autistisch. Zelf ben ik ook een voorstander van mezelf als autist te beschrijven versus het hebben van autisme. Autisme is geen “fase”, het is er voor altijd. Natuurlijk kun je wel leren omgaan met de interactie met mensen die geen autisme hebben. Daarmee lijkt het misschien voor hun alsof je “minder autistisch” word, maar dat veranderd niets aan hoe het in je zelf gaat.

Veel mensen met problemen in hun jonge jaren leren hiermee om te gaan. Ze leren hoe ze zich moeten aanpassen, zodat ze minder problemen hebben. Zelf heb ik dit door alle jaren heen ook geleerd. Ook hierover heb ik eerder geschreven. Dit betekend echter nooit dat mijn autisme “over” is, of “minder is geworden”. Het betekend dat ik geleerd heb hoe ik mijn autisme voor de buitenwereld kan verbergen.

En het “genezen” van autisme is al helemaal een belachelijk ding om aan te denken. Je kunt niet genezen wat geen ziekte is…

Mensen met autisme hebben een laag IQ

Hoe hoog of laag je IQ is, heeft niet direct te maken met het hebben van autisme. Het is echter wel waar dat mensen met klassiek autisme bijvoorbeeld vaker een verstandelijke beperking hebben. Dit is echter een comorbiditeit en geen eigenschap van autisme zelf. Het tegenovergestelde is ook heel goed mogelijk; iemand met autisme kan ook hoogbegaafd zijn.

Bij het syndroom van Asperger komt vaker dan gemiddeld een bovengemiddeld IQ voor. Dit is een van de kenmerken van het syndroom. Dit betekent echter niet dat dit bij alle mensen met Asperger zo is.

Maar feit blijft dat er veel autisten zijn met een normaal tot hoog IQ, en dat de fabel van het hebben van een laag IQ niet klopt.

Mensen met autisme kunnen geen vrienden maken

Het maken van vrienden gaan soms wat moeizaam. Niet zo gek, want het begrijpen van sociale regels en manieren van contact leggen wil ons wel eens boven het hoofd groeien. Maar we hebben graag vrienden, net als andere mensen.

Het duurt vaak een tijd voor ik iemand als vriend ga zien. Daarbij komt ook dat ik nogal wantrouwend kan zijn over iemands bedoelingen. Maar ik heb genoeg mensen in mijn omgeving die ik zie als vriend(in). En nee, ik spreek ze echt niet elke dag. Daarvoor waarschuw ik mensen ook; ik ben een sociale kneus en kan maanden niet met je praten, maar je bent nog steeds een vriend voor me! Nu ik weet hoe het bij mezelf werkt kan ik ook de verwachtingen van mensen bij stellen.

Autisten maken misschien op een andere manier contact en ze onderhouden het contact misschien ook anders, maar we maken zeker graag vrienden.

Heb ik iets gemist?

Heb ik iets gemist over vooroordelen? Hoor je nog andere vooroordelen over autisme? Laat het me weten hieronder in de commentaren of via Twitter