Storm | Een gedicht

Het stormt soms in mijn hoofd
Gedachten razen, gevoelens jagen
Storm in mijn hoofd

Als ik om me heen kijk in mijn dromen,
Stormt er van alles voorbij
Gedachten aan de toekomst
Gedachten aan geluk en weelde

Echt rijk ben je pas als je niets meer te willen hebt
Dat vertellen de verhalen
Storm om me heen, daar aan de rand van de kust
Staand op een rots in de branding
Geketend in de wind, gezelt door het tij

Licht aan de horizon, eind van de storm in zicht
Afgelijden naar rust, stilte…
Het oog van de storm, om me heen komt alles tot rust
Rust met belofte van de storm, de storm die verder raast
Maar deze storm waait voorbij
De laatste golfen trekken zich terug

Na de storm voelt alles schoon, en rustig
Het is heerlijk om hier te staan
De storm raast in de verte, ik ben er nog niet van af…
Storm van gevoel, emotie en belofte
Ooit komt de tijd dat de storm niet alleen om mij heen draait
Dat ik niet langer alleen sta op de rots in de branding

Ik haal diep adem en kijk naar de storm
De storm die raast en schepen deed zinken
De storm die zich tegen me aanwierp om me van de rots te slaan
Maar ik sta nog, ik ben er nog
En in de verte schijnt de zon, varen er andere schepen
Schepen naar nieuwe oorden…

De storm komt er aan, maar ik sta stevig nu
Nieuw gevonden rust, nieuw gevonden doelen
Nu komt de storm, ik voel de wind en de golven
Ooit zal ik hier niet alleen staan…
En nooit vergeten dat ik er sta, niet enkel voor mezelf
De wind waait, de golven slaan, de schepen verdwijnen in de regen

Maar in de verte schijnt de zon,
Liggen de schepen te wachten…
De storm komt….
Ik kan dit aan!