Levenslijn

Raar woord eigenlijk, levenslijn. Gister lag ik in bed en was erg onrustig. Onrustig door alles wat er speelt in het land. De zorgen om mensen in mijn familie die vallen onder de “zwakkeren” van Nederland. De afgelopen dagen is het ook heel moeilijk gebleken om mijn structuur vast te houden, mijn leefritme draaide weer naar het ‘s nachts leven en overdag slapen.

Gisteravond was ik zoals ik schreef onrustig, ik merkte het in mijn lijf. Daarnaast merkte ik het doordat ik geen antwoord gaf op verschillende chat berichten en andere notificaties uit de sociale media. Afstandelijk merkte ik dat ik me terug trok en in mijn hoofd zat. Het is voor anderen misschien niet zo te begrijpen hoe dit voelt, maar ik zal mijn best doen het te beschrijven. Ik kom zo terug op de levenslijn

Als ik in de staat ben zoals ik gisteravond was, lijkt het of ik van verschillende kanten naar mezelf aan het kijken ben. Ik ben onrustig en mijn gedachten tollen door mijn hoofd, door elkaar en over elkaar heen. En dan komt er een moment dat er ergens in mijn hoofd een soort afstand komt. Alsof ik een stap van mezelf af doe, ik merk dat mijn gedachten en gevoelens wel gewoon doorgaan. Maar het voelt als of het een ander gebeurt die ik vervolgens zit bekijken. Koel en klinisch sta ik naar mezelf te kijken, beoordelend wat er speelt en hoe het met me gaat. Conclusie; niet goed. Het werd me duidelijk dat al het gedoe rond Corona, de maatregelen en de zorgen die het met zich mee brengt me meer raken dan dat ik dacht.

Denken over levenslijnen

Daar lag ik dan; gestrest, gespannen, boos, verdrietig en met een bonzend hart. Niet een fijn gevoel als je oprecht probeert om te slapen. Mijn gedachtes stormden door mijn hoofd en ergens midden in die chaos in mijn hoofd kwam het woord “Levenslijn” boven drijven. En ik begon me daarop de focussen. Ik stelde me voor wat levenslijnen allemaal kunnen zijn. Ik begon met de verschillende soorten naast elkaar te zetten, van letterlijke levenslijnen (zoals het toegooien van een touw aan een drenkeling) tot figuurlijke (de lijn die mensen bewandelen van wieg tot graf). Ondanks dat mijn gedachtes bleven rondstormen in mijn hoofd, had ik iets gevonden waar ik over na kon denken en ik me ermee kon afleiden van de rest.

De gedachtes aan andere dingen bleef door gaan. Maar ik had iets gevonden wat ik interessant vond om over te denken. Wat is een levenslijn allemaal? Welke betekenis heeft de term? Waarom hebben mensen er 1 nodig? Is het überhaupt een ding? Uiteindelijk kalmeerde het mijn andere gedachtes, ze werden langzaam maar zeker naar de achtergrond gedwongen. Ik begon me ook iets anders voor te stellen waarmee ik me zelf begon te amuseren.

Ga je met me mee in mijn hoofd?

Ik lees graag, en nu lees ik boeken van Robert Jordan in de serie genaamd “Rad des Tijds”. Een van de dingen die daarin speelt is de mogelijkheid voor sommige mensen om in een droomwereld te komen. Zonder te veel over het verhaal weg te geven; het is een wereld die een afspiegeling is van de echte wereld. Echter, dit kunnen geoefende mensen de wereld van de droom veranderen naar wat ze willen. Als ze niet geoefend zijn, gebeurd dit onbewust en ongecontroleerd.

Waarom vertel ik dit? Nou tijdens mijn denken over het woord levenslijn, begon mijn idee hoe het zou zijn voor iemand die met me mee zou denken. Er begon een soort film in me te ontstaan. Hoe het zou zijn als iemand in mijn gedachtes zou kunnen rondlopen zoals in een droom. Niet dat ze iets kunnen aanpassen of doen, alleen kijken en praten. Hoe zou dat zijn? Ik stelde me al voor hoe moeilijk het voor iemand zou zijn om mij en mijn gedachtes te volgen. Dat ik van de hak op de tak aan het springen was, ik rondtolde met zinnen en opmerkingen. Hoe ik veranderde van stemming als een angstige kameleon in een zak met Skittles. Hoe ik iemand zou rondleiden in mijn gedachtes. Ze zou waarschuwen om niet naar bepaalde plaatsen te gaan, voor hun eigen veiligheid. En ze verontschuldigend zou aan kijken als ik de verwarring in hun ogen zou zien na een flurry van opmerkingen en gedachtes.

Tegelijk zou het zo veel verklaren voor mensen om ze mee te kunnen nemen in mijn hoofd. Het ervaren is altijd veel beter dan er over horen praten zeggen mensen wel eens. Dit geld natuurlijk niet voor alles, maar het zou uitleg schelen. Ik denk wel dat mensen het niet een comfortabele ervaring zullen vinden. Mensen hebben vaak al genoeg aan hun eigen gedachtes en gevoelens, dus zullen ze echt niet zitten te wachten op die van een ander op een dergelijke manier te ervaren.

Levenslijnen

Levenslijnen zijn er in vele vormen. En in deze tijd van crisis in het land is het belangrijk om je levenslijnen te kennen. Ik denk nu over levenslijnen als middelen, mensen en/of dieren die je het allerbelangrijkst zijn. En dan is dat voor mij op dit moment onder andere mijn internet verbinding. En ja dat klinkt nogal “Eerste Wereld” van me. Maar het feit blijft dat ik daarmee verbinding blijf maken met mensen om mij heen. Het betekend dat ik verbinding blijf houden met de wereld. Natuurlijk zijn er mensen in mijn leven die ook heel erg belangrijk zijn. Ik ben ook vader, en voor mijn kinderen doe ik alles. Maar toch benoem ik mijn internet verbinding ook als een levenslijn. Op dit moment is het de belangrijkste manier om verbinding met de mensen te houden waar ik om geef.

Daarnaast kwam bij mij de gedachte op dat je zelf ook een levenslijn kunt zijn. Er zijn mensen die misschien wel op die manier aan je denken. Dat bracht bij mij de vraag; “Ben ik wel klaar om iemands levenslijn te zijn?”. Een gedachte die me toch even deed stressen. Op dat moment dat ik het dacht even niet in ieder geval. Maar nu, de dag erna, weet ik van wel. Er zijn mensen die mij zien als levenslijn, zelfs als ze dat zelf niet op die manier zien. Mijn kinderen zijn misschien nog wat te jong om er op die manier naar te kijken en we zijn nog niet toe aan deze diepe gesprekken, maar het is wel zo. Mijn ouders zijn erg belangrijk voor mij, en ik weet dat ik dat ook voor hun ben. En zo zijn er meer, ook niet familieleden, waar we op elkaar rekenen.

Na een korte nacht slaap pak ik mezelf weer bij elkaar en schrijf nu weer een stuk. De wereld is in rep en roer, mensen slaan door in sommige dingen en we moeten elkaar steunen in deze tijd. Zelf kan ik dat nu het beste doen door rustig te blijven en me te houden aan de regels en adviezen zoals die gegeven worden.

Vanaf deze plek op het internet wil ik iedereen sterkte wensen in deze tijd. We komen er uiteindelijk wel doorheen, en ik hoop oprecht met zo min mogelijk verliezen.

Dus in het kort;

• Blijf thuis als je kunt #FlattenTheCurve
• Beperk sociaal (fysiek) contact
• Steun elkaar in deze tijd
• Was je handen!
• Houd anderhalve meter afstand van mensen!

En vooral; blijf gezond!