Mooie kanten van mijn autisme

Vandaag werd mij de vraag gesteld: “Wat vind je de mooie kanten van je autisme?”. Ik vind dit een hele mooie vraag! Zeker omdat veel mensen niet stil staan bij hun positieve en mooie kanten. Het is een vraag die me stil deed staan bij mezelf en naar mezelf deed kijken op een goede manier. Misschien is het een vraag die we ons vaker moeten stellen. Niet specifiek als autist, maar als mens. Wat zijn je mooie kanten?

Maar in dit geval gaat het specifiek over mijn autisme. Niet autisme in het algemeen, want ik kan zeer zeker niet voor alle autisten spreken. Maar voor mezelf kan ik deze vraag wel beantwoorden.

Zelfkennis

Om de mooie kanten van jezelf te zien, is een dosis zelfkennis nodig. Inzicht in wie je bent, wat je doet en hoe je gedachtewereld werkt. De afgelopen jaren ben ik veel bezig geweest met mezelf leren kennen en mezelf onderzoeken. Een soort soul searching zou je kunnen zeggen. Alleen was dit voor mij geen spirituele ervaring, maar eerder een rationele bepaling van normen, waarden en grenzen.

Anders dan anders

Een mooie kant van mijn autisme vind ik dat ik anders ben dan andere mensen. Uiteraard is het zo dat ieder mens uniek is, geen mens is het hetzelfde, maar omdat ik autistisch ben gaat het bij mij een stap verder. Het is misschien lastig voor niet-autisten om dit te begrijpen, maar autisme beïnvloed op een zeer fundamentele manier gedrag en gedachten. Het kleurt niet alleen de wereld op een andere manier, maar laat me ook op een andere manier de wereld ervaren.

Mede door die kracht kan ik situaties in een ander licht zien. En met andere oplossingen komen. Oplossingen die mij heel logisch lijken, maar waar mensen toch niet snel bij stil staan. Ook kan ik soms humor zien waar andere mensen die niet zien. Omdat ik een beelddenker ben, en dus sommige opmerkingen van mensen letterlijk in mijn hoofd zie gebeuren, kan ik soms ergens hartelijk om lachen wat niet grappig is of althans niet zo bedoeld is. In mijn ogen kunnen die dingen erg grappig zijn en maakt dat ik soms lach in gevallen dat dit niet geheel gepast is (volgens neurotypische mensen dan).

Rationeel denken

Hoewel het soms lastig is om wat verder van mijn emoties te staan dan neurotypische mensen, bied het ook voordelen. Ik merk dat ik goed ben in het rationeel overdenken van situaties en uitdagingen. Dit wil niet zeggen dat ik emotieloos ben of afstandelijk (hoewel het soms zo over kan komen), maar mijn eerste instinct is over dingen nadenken uit een rationeel oogpunt. Meestal werkt dit erg verhelderend voor mezelf en mensen om me heen. Zelf vind ik dit een hele mooie kant van mijn autisme. Het maakt dat ik helder en snel kan handelen in situaties waar spoed vereist is, en waar anderen vaak overmand worden door hun emoties.

Ook heeft me geleerd om afstand te nemen tot situaties. Bij conflicten tussen mensen, waar ik aan de zijlijn sta, probeer ik voorbij de emoties te kijken en mijn mening te baseren op de feiten. Dit is wisselend succesvol, maar meestal ben ik daarmee beter in staat objectief naar een situatie te kijken dan een ander.

Ik ben me erg bewust geworden de afgelopen jaren dat dit deel van mijn autisme zeer zeker niet bij alle autisten voorkomt. Zoals ik al eerder schreef, is dit onderdeel van mijn autisme en niet in het algemeen.

Zelfkennis en acceptatie

Door de jaren heen heb ik geleerd naar mezelf te kijken en mezelf te omarmen zoals ik ben. Tenslotte heb ik alleen gegarandeerd mezelf zolang ik leef. Het heeft me erg lang gekost om te komen op het punt waar ik nu ben en hoe ik mezelf nu bekijk. Lang niet altijd heb ik positief naar mezelf gekeken. In de jaren dat ik geen diagnose had, werd ik steeds negatiever. Maar sinds die tijd heb ik geleerd om naar mezelf te kijken en mezelf met al mijn eigenaardigheden te accepteren. Door te zien dat ik ben zoals ik ben en dat ik er mag zijn met alles wat ik ben. Autisme zie ik niet als mijn beperking, maar als een fundament van mijn persoon.

Het heeft me geholpen om mijn sterke kanten te ontdekken en mijn zwakke kanten te erkennen. Door de focus te leggen op dingen die ik wel kan en waar ik een voordeel heb ten opzichte van mensen om me heen, ben ik een heel stuk positiever geworden. Niet alleen over mezelf, maar ook over de wereld om me heen. Ik probeer zo goed als het gaat in mijn kracht te gaan staan. En heb weinig boodschap aan negatievelingen die mijn autisme voor mij als een probleem willen bestempelen. Dat bepaal ik zelf wel, dank je wel.

Mijn hoop is dat andere autisten net als ik leren kijken naar zichzelf en hun kracht zien in plaats van hun problemen. Hiermee wil ik niet zeggen dat ze hun problemen moeten negeren, maar het is een stuk fijner als je jezelf prettig vind. Zoals ik al zei; je hebt alleen jezelf gegarandeerd je hele leven.