Hyperfocus en Beginnen(tm)

Het is alweer even geleden dat ik een bericht gemaakt heb. Dit heeft voor een deel te maken met een gebrek aan inspiratie en voor een deel omdat ik druk ben met andere dingen dan schrijven. Vandaag is het weer tijd voor me om een post te schrijven. Ik wil het hebben over mijn hyperfocus en beginnen aan projecten.

Hyperfocus

Als ik ergens mee bezig ben, kan ik geheel opgaan in het onderwerp waarmee ik bezig ben. Dit is een bekend iets bij autisme, de zogenaamde hyperfocus. Het volledig in beslag genomen worden door een onderwerp of activiteit. Bij mij merk ik de hyperfocus vooral aan mijn omgeving. Mensen die mijn aandacht proberen te krijgen en waarbij ze echt moeite moeten doen om die te krijgen. Ik kan dan zelfs schrikken van mensen, niet dat ze me angst aanjagen, maar ik heb hen niet opgemerkt tot ze fysiek contact maken of “ineens” in mijn blikveld komen.

Deze hyperfocus is niet een slecht iets. Het maakt dat ik me goed kan concentreren op waarmee ik bezig ben. Vaak doe ik dat door muziek. Doordat ik erg gefocust bezig ben, kan het wel zijn dat ik voor de wereld om me heen verloren lijk. Al sinds mijn kindertijd heb ik dit gehad, als ik aan het spelen was kon ik helemaal verdwijnen in mijn spel en fantasie. Uren en uren kon ik bezig zijn met mijn eigen spel of fantasie. In latere jaren wist ik dit wel te focussen in andere taken, als de taken me tenminste interesseerden. Als een taak of onderwerp me niet wist te boeien, was het een stuk lastiger. Ik werd dan al snel afgeleid door gebeurtenissen om me heen, bijvoorbeeld muziek of gesprekken van andere mensen. Tegenwoordig lukt het me beter om te focussen waarmee ik bezig ben. Deels door muziek te luisteren, maar ook door afstand te nemen; ergens anders te gaan zitten bijvoorbeeld.

Beginnen (tm)

Ergens aan beginnen ben ik erg goed in geworden. Ik begin aan veel zaken die me interessant lijken. Dit zie ik vaak terug in spellen die ik speel; steeds beginnen aan een nieuw spel, en deze na een tijd weer “vergeten”. Niet dat ik het spel dan echt vergeten ben, maar ik speel het al een tijd niet meer. Soms omdat het saai geworden is als ik het te veel gespeeld heb, maar meestal komt het doordat ik een nieuw spel gevonden heb om te spelen.

Dit beginnen is niet beperkt tot spellen, maar tot bijna alles in mijn leven. Ik begin aan veel projecten en heb dan moeite met doorzetten. Waar dit precies ligt is me niet helemaal duidelijk helaas. Tegenwoordig probeer ik om door te zetten met de projecten die ik aanpak. Dit blog is een van die projecten. Soms is het nodig om even afstand te nemen van een project, om zogezegd weer inspiratie op te doen, maar het is wel zaak om door te zetten. Om door te zetten zijn stimulansen nodig. Gelukkig krijg ik die van het schrijven genoeg. Veel feedback van mensen die mijn blog lezen of hebben gelezen en er wat van geleerd hebben of herkenning in mijn woorden vinden. Dat is een van de belangrijkste dingen om te krijgen, dan weet ik weer waarvoor ik dit alles doe.

Afmaken

Zoals gezegd begin ik vaak aan allerlei dingen om ze vervolgens wat te laten vallen. Als het om gamen gaat is dit niet erg in mijn ogen, maar voor andere projecten is dit vrij storend. Waar ik dus nu meer en meer mee bezig ga is niet alleen beginnen, maar ook afmaken. Ik weet dat sommige projecten nooit “af” zijn en altijd doorgaan, maar dat is ook niet erg. Wel moet ik mezelf altijd blijven motiveren om projecten door te zetten.

Hoe ik die motivatie krijg is per project verschillend. Het ene project is meer een tijdelijke obsessie, iets nieuws dat ik op het moment zelf heel erg interessant vind en waar ik me helemaal in verlies voor een week of twee, waarna ik het vervolgens vergeet en er niets meer mee doe. Terwijl het andere project een soort kern van mijn leven wordt, zoals het schrijven van mijn blog en een plek proberen in te nemen in de autistische gemeenschap.

Een persoonlijk doel van mij is het beter worden in projecten “afmaken”. Of ik daarmee beter de projecten moet afmaken of “gewoon” door moet zetten, laat ik een beetje in het midden Het feit blijft dat het schrijven over autisme een van de dingen is die ik erg leuk vind om te doen. Vandaag schrijf ik daarom al deze gedachten op “papier” in de hoop dat andere mensen zichzelf, of misschien een naaste, herkennen in dit verhaal.

Toekomst plannen

Dat ik hier al even niet geschreven heb, wil niet zeggen dat ik stil gezeten heb. Zoals hier al gemeld heb ik een webinar gegeven, welke goed bezocht is. Voor de mensen die hem gemist hebben; de video is onderweg om bekeken te worden. Dit heeft echter wat tijd nodig. Ook de podcast gaat binnenkort weer verder, daarvoor heb ik de nodige inspiratie ook nodig. Ondertussen ben ik echter aan het netwerken en aanwezig bij verschillende overleggen en dergelijke. Ik zit gelukkig niet stil!

We gaan er in dit najaar weer vrolijk tegen aan. Ik hoop jullie allemaal mee te mogen nemen op deze reis en samen er een mooi einde van dit jaar van te maken, ondanks alle ellende in de wereld.